Historia GWOPR

Treść

Historia Gorlickiego Wodnego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego

Oddanie w 1994 roku Zalewu Klimkówka do użytku spowodowało od razu duży napływ  turystów. Zmusiło to ówczesne władze Gminy Uście Gorlickie, z którą administracyjnie związana była ta wieś, do podejmowania działań w celu zapewnienia bezpieczeństwa kąpiącym się ludziom, praktycznie na całej długości jeziora. Nawiązano więc kontakt z Sądeckim WOPR, który zobowiązał się patrolować zalew w sezonie letnim. Wśród grupy sądeckiej działali też ratownicy z Gorlic i pobliskich miejscowości, między innymi Czesław Jodłowski, Kazimierz Dziedzieniewicz, Adam Wincenciak i Grzegorz Grzegorzek z Łosia, mieszkający kilkaset metrów od zalewu, związany wcześniej z grupą Bieszczadzką WOPR. To z jego inicjatywy odbyło się pierwsze spotkanie założycielskie Gorlickiego Wodnego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego (GWOPR). W związku z tym, że podczas tego posiedzenia obecnych było tylko 8 osób na wymaganych 15, ze względów prawnych nie mogło dojść do utworzenia tego stowarzyszenia. Dlatego też na dzień 20 marca wyznaczono następne spotkanie założycielskie, na które tym razem postanowiono zaprosić kolejne 20 osób, według sporządzonej listy. Zebranie to doszło do skutku dopiero 18 kwietnia, a wzięło w nim udział aż 54 osoby. Jednak niedługo po nim nagle zachorował, a później zmarł główny inicjator założenia WOPR na ziemi gorlickiej, mający wielki autorytet i charyzmę – G. Grzegorzek. Nie miał więc kto pokierować dalszą pracą organizacyjną, co spowodowało kilkumiesięczny zastój w działaniach założycielskich.  Obowiązki te wziął na siebie młody, ale pełen animuszu Daniel Korzeń, uczeń a zarazem serdeczny przyjaciel zmarłego, również pochodzący z Łosia i mieszkający blisko zapory. On to właśnie stworzył następną grupę inicjatywną kontynuującą dzieło poprzednika i mającą na celu odłączenie się od Nowego Sącza. Po jego zabiegach i kilku wstępnych spotkaniach doszło w końcu do trzeciego oficjalnego zebrania założycielskiego Gorlickiego WOPR. Zebranie to odbyło się 3 lipca 1999 roku w jednej z izb przystani wodnej nad jeziorem, a brało w nim udział 18 członków założycieli. Jeden z nich – K. Dziedzieniewicz przedstawił obecnym potrzebę utworzenia gorlickiego oddziału ratowników, który by działał na terenie całego powiatu. Z kolei Czesław Jodłowski zaproponował nazwę Gorlickie Wodne Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe, używaną wcześniej nieoficjalnie. Nazwa ta utrzymała swoje brzmienie do dzisiejszego dnia. Prowadzący zebranie Tadeusz Król ogłosił wybór tymczasowego zarządu, informując jednocześnie, że pozostałe władze GWOPR, czyli Komisję Rewizyjną oraz Sąd Koleżeński, zgodnie ze statutem wybierze Walny Zjazd Delegatów. Przyjęto więc, że zarząd będzie liczył 7 osób, w skład którego weszli: Czesław Jodłowski, Krzysztof Dziedzieniewicz, Zdzisław Niezgoda, Ryszard Kowalik, Stanisław Sterzel, Daniel Korzeń i Ryszard Slisz. Pierwszym prezesem został więc Cz. Jodłowski, zaś wiceprezesami K. Dziedzieniewicz i S. Sterzel. Wszystkie decyzje podczas tego spotkania podjęto w formie uchwały. Jej treść stanowi załącznik nr 1 do niniejszej pracy.

Jeszcze tego samego dnia, w godzinach popołudniowych zredagowano wniosek do Wydziału I Cywilnego Sądu Wojewódzkiego w Krakowie o rejestrację GWOPR, którego siedzibą została ostatecznie Klimkówka. W odpowiedzi krakowski sąd poinformował, iż kieruje sprawę do rozpatrzenia przez Sąd Okręgowy w Nowym Sączu, gdyż sądem właściwym w postępowaniu o rejestrację stowarzyszenia jest sąd w okręgu, na terenie którego mieści się siedziba, a że siedzibą była Klimkówka koło Gorlic, to sądem właściwym w tej sprawie był sąd w Nowym Sączu. On to właśnie postanowieniem z 27 października 1999 roku zarejestrował GWOPR i postanowił go wpisać do rejestru stowarzyszeń, określając jego teren działania, cele oraz sposoby realizacji i reprezentacji.

Oficjalne logo GWOPR

Po rejestracji zarząd tymczasowy zebrał się ponownie w dniu 9 listopada 1999 roku. Na spotkanie zaproszono również Prezesa Małopolskiego WOPR Panią Lucynę Błoniarz, która zaproponowała, aby na najbliższym I Walnym Zjeździe GWOPR podjąć uchwałę o przystąpieniu do struktury organizacyjnej Małopolskiego WOPR. Termin walnego zjazdu członków GWOPR ustalono na 5 grudnia i rzeczywiście w tym dniu do niego doszło. Jako gości honorowych ponownie zaproszono Panią L. Błoniarz, a także prezesa Bieszczadzkiego WOPR Pana Jacka Konderę oraz Dyrektora do spraw rozwoju Regionu Krakowskiego – obecnego posła na Sejm RP – Pana Witolda Kochana. Wśród kilkunastu punktów porządku obrad były punkty dotyczące zapoznania zebranych ze statutem i jego zatwierdzenia, a także wybory do władz GWOPR. W wyniku dyskusji dokonano kosmetycznych zmian w treści statutu, związanych zwłaszcza z przynależnością organizacyjną. Zadecydowano bowiem, że GWOPR będzie członkiem rzeczywistym Małopolskiego WOPR, a nie WOPR z siedzibą w Warszawie. W tej strukturze organizacyjnej gorliccy ratownicy działają do dnia dzisiejszego zresztą tak jak i inne sąsiednie jednostki WOPR. Poniżej przedstawiam aktualny schemat organizacyjny Małopolskiego Wodnego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego.

Podczas I Walnego Zjazdu GWOPR dokonano też wyboru jego nowych władz.
I tak skład osobowy Zarządu Głównego WOPR przedstawiał się następująco: Jan Kozioł – prezes, Rafał Szetela – wiceprezes ds. szkolenia, Daniel Korzeń – wiceprezes ds. sprzętowych, Wiesław Kozłowski – sekretarz, Romana Feliks – skarbnik, Czesław Jodłowski, Tadeusz Król, Wojciech Tokarz, Ryszard Kowalik – członkowie. Komisja rewizyjna działała pod przewodnictwem Piotra Jodłowskiego, jego zastępcą był Daniel Matuszek, sekretarzem Jacek Feliks, a członkami Franciszek Siwiak i Andrzej Górski, natomiast w skład sądu koleżeńskiego weszły następujące osoby: Magdalena Tumidajewicz – przewodnicząca, Maciej Śliwa – zastępca, Barbara Sterzel – sekretarz, Sławomir Łukaszyk – członek.

Nowy zarząd rozpoczął więc swoją trudną działalność, pokonując krok po kroku kolejne problemy, również organizacyjne, bowiem w styczniu roku 2001 ze swej funkcji zrezygnował Jan Kozioł. Rezygnacja jego dotyczyła także dalszego uczestnictwa w pracach zarządu. W związku z tym podjęto uchwałę, aby powołać do swojego grona Stefana Kłapyka, który uczestniczył wcześniej w pracach zarządu jako doradca. Został on wybrany Zastępcą Prezesa, zaś funkcję Prezesa objął Daniel Korzeń. Pozostali członkowie władz GWOPR działali w składzie wybranym 5 grudnia 1999 roku. Założyli sobie, zresztą zgodnie ze statutem, że ich głównym zadaniem będzie dbałość o bezpieczeństwo użytkowników akwenu w Klimkówce, a także nauka pływania na basenach gorlickich i profilaktyka w szkołach, związana z bezpiecznym korzystaniem z wody przez dzieci i młodzież szkolną. Z tymi zadaniami, wykonywanymi bardzo solidnie przetrwali do 2004 roku, kiedy to znów 5 grudnia odbyło się II walne zebranie, na którym oprócz odznaczeń i nagród za 5-letnią pracę dokonano też podsumowania mijającej kadencji oraz wybrano nowe władze zarządu. Tym razem po zmianach wprowadzonych do statutu wybrano 7-osobowy zarząd, a nie 9 osób  jak 5 lat wcześniej i 3-osobową komisję rewizyjną. Nowy skład Zarządu GWOPR na lata 2004-2009 przedstawiał się zatem następująco: Daniel Korzeń – wybrany ponownie prezesem, zaś jego zastępcami zostali – do spraw sprzętowych Stefan Kłapyk, a do spraw szkoleniowych Andrzej Zejc, funkcję skarbnika objęła Romana Feliks, sekretarza Tomasz Fugiel, a członkami zostali Tadeusz Król i Czesław Jodłowski. W Komisji Rewizyjnej GWORP zasiedli za: Paweł Sokół – przewodniczący, Bogusław Łukaszyk – zastępca przewodniczącego i Patryk Baran jako sekretarz. Zgodnie z powyższym zmiany te zgłoszono do sądu rejonowego w Krakowie-Śródmieściu z prośbą o ich zatwierdzenie. W odpowiedzi krakowski sąd nadesłał postanowienie z dnia 12 czerwca 2006 roku o dokonaniu wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego - rejestru stowarzyszeń co stanowi załącznik 3 do pracy.

W uzupełnieniu chcę dodać, że w połowie roku 2009 z przyczyn osobistych
z pracy w zarządzie zrezygnował jego sekretarz Tomasz Fugiel. Na to miejsce zarząd powołał Michała Sarkowicza.

            Podczas II kadencji zarządu GWOPR odbyło się 12 zebrań, na których podjęto 31 uchwał, związanych z działalnością statutową, finansową i gospodarczą. Kontynuowano rozpoczęty przez poprzednie władze kierunek działań organizacyjnych, a zwłaszcza szkoleniowych. W wyniku wzmożonego przez GWOPR szkolenia w latach 2005-2009 wielu ludzi zdobyło uprawnienia młodszego ratownika i ratownika wodnego. Dokładnie ten fakt ukazuje poniższe zestawienie.

Ilość osób z uzyskanymi uprawnienia młodszego ratownika WOPR i ratownika WOPR w latach 2005-2009

            Istotnym jest również fakt, że w czasie tych 5 lat, po raz pierwszy w historii GWOPR, jego członkowie ukończyli szkolenia centralne. Stopnie starszych ratowników uzyskało 2 członków, a następnych 2 instruktora WOPR i 2 młodszego instruktora WOPR. Kolejnych 5 członków zdobyło podczas kursu organizowanego przez Małopolskie WOPR uprawnienia steromotorzysty.

Stan liczebny na dzień 5 grudnia 2009 roku wynosi 163 członków zrzeszonych w GWOPR, w tym bez uprawnień ratowniczych jest 5 osób, pozostali legitymują się różnymi stopniami obowiązującymi w polskim ratownictwie wodnym. Jak wynika
z poniższej tabeli zdecydowana większość gorlickich ratowników to mężczyźni, których jest prawie 4 razy więcej niż kobiet. Podobne proporcje są zachowane gdy spoglądamy na liczbę młodszych ratowników WOPR, natomiast stosunek ten u ratowników WOPR wynosi 3:1 z przewagą mężczyzn. Ponad połowa wszystkich ratowników jest płci męskiej ze stopniem ratownika młodszego WOPR. Wśród dwóch młodszych instruktorów i trzech instruktorów WOPR nie ma żadnej kobiety. Równowaga występuje jeśli chodzi o starszych ratowników WOPR, gdyż ten stopień posiada jedna kobieta oraz jeden mężczyzna, ale dodać muszę, że stopnie starszych ratowników nadawane były do 5 grudnia 2009 roku, kiedy to kolejny raz je zmieniono. Pozostałe stopnie wymienione w tabeli obowiązują właśnie od tej daty.

Wykaz członków GWOPR z poszczególnymi stopniami z podziałem ze względu na płeć.

            W dalszych zamierzeniach ratowników z Gorlic jest podjęcie działań związanych z weryfikacją, nabytych wiele lat temu uprawnień ratowniczych oraz zorganizowanie kursu kwalifikowanej pierwszej pomocy. Ten ostatni ma być przeprowadzony we współpracy z Wydziałem Szkoły Aspirantów Państwowej Straży Pożarnej w Nowym Sączu. Oba te zadania planowane są na lata 2009-2014.

            Gorlickie WOPR nie spodziewa się też większych zmian w swojej działalności ratowniczej. Będzie ona zawsze zgodna z założeniami statutowymi, ale też będzie wychodzić poza ramy statutu i to zawsze dla dobra wszystkich ludzi korzystających z kąpielisk wodnych, a dodać tu muszę, że ratownicy z GWOPR są bardzo dobrze postrzegani na ziemi gorlickiej.

cdn…